Ήταν μία από τις πολλές επιδρομές που έκαναν οι Τούρκοι εναντίον των Σφακίων και οι ορδές τους περνούσαν από τις ΑΛΩΝΕΣ και από το μονοπάτι που περνά δίπλα από τη θέση «Σκιματσούρα» και ανεβαίνει από τον «Αμυγδαλόπορο» και κατευθύνεται στον Καλλικράτη. Διηγήσεις της εποχής αναφέρουν ότι ο πρώτος Τούρκος βρισκόταν στον «Αμυγδαλόπορο» και ο τελευταίος στην «Κεφάλα», ένα μήκος 3-6 χλμ δηλαδή. Οι κάτοικοι του χωριού τρομοκρατημένοι το εγκατέλειψαν όπως-όπως. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Κανάκης με την οικογένειά του. Μια βιβλική μορφή με υπερφυσικές σωματικές δυνάμεις. Όταν οι πανικόβλητοι κάτοικοι έφταναν πίσω από τον κάμπο, η γυναίκα του Καλλιόπη (το γένος Τριπολιτάκη από την Ασή Γωνιά) πρόσεξε πως είχαν ξεχάσει τη μικρή ανάπηρη κόρη τους Ζαμπία στο χωριό. Το δίλημμα ήταν μεγάλο. Να επιστρέψει στο χωριό με κίνδυνο να τον προφτάσουν οι Τούρκοι ή να συνεχίσουν και να αφήσουν τη Ζαμπία στη μοίρα της. Οι περισσότεροι τον προέτρεπαν να μη γυρίσει πίσω, γιατί ο κίνδυνος ήταν μεγάλος, εξάλλου η Ζαμπία ήταν ανάπηρη. Ο γερο-Κανάκης ούτε που το σκέφτηκε. Ξεχύθηκε προς το χωριό με γρήγορες δρασκελιές και έφτασε πριν οι Τούρκοι μπουν στο χωριό. Βρήκε τη Ζαμπία να κλαίει. Την πήρε στον ώμο του μαζί με το εικόνισμα του σπιτιού και γύρισε πίσω προφταίνοντας τους υπόλοιπους. Πολλοί θυμούνται τη Ζαμπία να κάθεται σε μια μεγάλη πέτρα στη μέση του σπιτιού (σημερινό σπίτι Πέτρου Κωσταντουδάκη) και να κοπανίζει αχλάδια να τα μουσουλάει με τις μασέλες που τους έλειπαν βέβαια τα δόντια.
